Paylaşmak mı afişe olmak mı?

İlk kez "merhaba" derken, kafamdan ve kalbimden geçenleri internette paylaşarak kendimi biranda gözler önüne sermenin bir rahatsızlığı vardı üzerimde..içimdekileri o kadar da dökmeye hazır mıydım gerçekten? Üstelik öyle büyük büyük laflarım da yoktu, sıradan şeylerdi yazacaklarım, biranda savunmasız kalmayacak mıydım? Birgün burada yazdığım şeylerin tam karşıtını yaşıyor/hissediyor olursam karşımda koca koca kanıtlar bırakmıyor muydum? Kendimi anlatayım derken afişe mi olacaktım yoksa?Ya mahremiyete ne olacaktı...?
Canımız ciğerimiz ekşi sözlükte de aynen benim içimdeki gibi bir sürü farklı fikir de okudum üstüne üstlük derken..bugün rahatladım birden..

Anladım ki,

*anlatmak rahatlatıyor

*eğlendiriyor

*iz bırakma hissi veriyor

*afişe olmak istiyorsanız bunda bir zarar yok, istemiyorsanız zorla olmuyorsunuz

*anlatılmayan şeyler her zaman anlatılanlardan fazla, bu onları özel ve güzel kılmaya devam ediyor..yani mahremiyet sizinle baki.

karikatür:http://www.cooperativeindividualism.org/political-economy-of-calvin-and-hobbes-1.html

Yani diyeceğim o ki, ister günlük tutun, ister e-postalar yazın, isterseniz blog yaratın, ister resim, ister müzik, ister spor ne ise sizin yolunuz..bulun o yolu..ve anlatın..herkesin bir hikayesi var ne de olsa..

Bu arada, bizleri sanal alemde buluşturan veya kendini anlatan diğer arkadaşlarım bana gerek teknik gerekse manevi anlamda çok destek oldular..Özellikle Cem'e (http://www.cemarpaci.blogspot.com) çok teşekkürler! Onun sayfası sayesinde kendisi ve diğer üniversite arkadaşlarımız nerede ne yapıyor öğrenme fırsatı bulduk.

Pınar'cım senin de sayfana (http:/pinartanrikulu.blogspot.com) bayıldım..Özellikle çocukluk fotoğrafın beni taa nerelere götürdü, ayakkabılara bittim o fotodaki..

Canım kardeşim, o maça yürek nasıl dayanacak bilemiyorum..Bu yüzden futbolu maç sonrasına bırakıyorum, o maçta futboldan başka şeyler konuşabilir diye korkarak..